Vanzelfsprekend of hersenkraker?

De International Accounting Standards Board (IASB) heeft vandaag een Exposure Draft (ED 2021/2) gepubliceerd inzake “Covid-19-Related Rent Concessions
beyond 30 June 2021”.

Hoofdpunt: de einddatum van de ‘practical expedient’, een (tijdelijke) praktische oplossing, voor de behandeling van kortingen ( definitieve verlagingen) op de huur-en leasetermijnen wordt verschoven van 30 juni 2021 naar 30 juni 2022.

Vanzelfsprekend of hersenkraker ?

De voorgestelde verlenging van de administratieve behandeling van huur- en leasekortingen als gevolg van Covid-19 in de vandaag gepubliceerde ED lijkt een ‘no-brainer’, maar wellicht is er reden te denken aan een hersenkraker.

In feite is sinds de introductie van de standaard IFRS 16 Leases sprake van deze uitzonderingssituatie, die toegepast kan worden door (nagenoeg) alle op basis van IFRS richtlijnen rapporterende bedrijven en instellingen. De beperking die werd aangebracht, en ook nu weer geldt, is dat de verlaging van de huur- en leasetermijnen direct gevolg van de Covid-19 pandemie moet zijn en alleen mag gelden voor perioden die integraal binnen de einddatum blijven.

Discussiepunt

Eerder is door diverse partijen betoogd, dat de Leases standaard onvoldoende de feitelijke karakteristieken van een lease transactie tot uiting brengt.

Zou een door partijen overeengekomen huurverlaging niet altijd directe gevolgen voor de resultatenrekening moeten hebben?
Heeft de praktijk, in casu de Covid-19 situatie, niet laten zien, dat de Leases standaard minder adequaat is dan bij aanname van de regels begin 2019 gedacht?
Is er niet sprake van een structureel  te verbeteren onvolwaardige regelgeving?

ED 2021/2

Voor de die-hards, die kennis willen nemen van de exposure draft zelf, zie bijgaand.